Erol Ersin

DÜNYAYA GELİŞ

1. Bölüm

Bir oğlunuz oldu diyerek kucağında bebek ile Hemşire odaya girdiğinde saat sabaha karşı 3.15 ti.

Kadın oğlunu kucağına aldı öptü ve babasına verdi. Babası öpmedi. Çünkü ona göre öpmekten daha önemli bir şey vardı. Bebeğin kulağına eğildi ve " Güzel oğlum ! Lütfen düşünce tembeli olma" diye fısıldadı.

Anne ve baba için unutulacak bir akşam değildi. Akşam üzerine doğru kadın vaktin geldiğini kocasına söylediğinde zaten karı koca günlerdir hazırlıklıydılar. Hemen bir taksi çağırdılar.

Dikkatlice merdivenlerden inip adam ön tarafa şöförün yanına kadın arka tarafa oturdular. 3 Temmuz 1988 gecesi havai fişekler ile Fatih Sultan Mehmet köprüsünün açılışı yapılıyordu. Ve ertesi gün 4 Temmuz Amerika Birleşik Devletlerinin doğum günü. O keşmekeş trafik kalmamıştı yollarda. Gece geç saatlerdi. Aslında mega bir şehirde yaşam nasılsa İstanbul'da da aynıydı. Orta Asyanın güneyindeki ülkelerde rastladığımız adım adım yürüyen bir trafik ve kornalarla şöförlerin bağrışmalarının birbirine karıştığı bir gürültü.

Toplu taşımanın yetersizliği Türkiye'ye özel dolmuş ve minibüs kurumuna ihtiyaç duyurmuştu.

Halbuki koca şehrin yönetimine kim gelirse gelsin seçim vaatleri içinde muhakkak metro yapacakları vardı.

Çünkü halk bilmese bile dünyadaki şehirler parklar ve metrolarıyla anılıyordu. Londra Metrosu, New York Metrosu, Paris metrosu ve büyük ihtişamıyla Moskova Metrosu, Central Park, Hyde Park gibi.

İstanbulda ise sadece 700 - 800 metrelik Karaköy - Tünel arasında çalışan bir yeraltı treni vardı.Sonradan elektrikli oldu ve hala çalışmaktadır.